Meme, wil je bij de bevalling zijn?

Ik vond zwanger zijn, en jaa..... ook bevallen geweldig.

Die sfeer daar en die momenten samen met je kleintje, mochten blijven duren voor mij. Het was dan ook bewust gekozen om 3 x een volle week in de materniteit te blijven.

Hoe ik er ook van genoot, bij de derde besefte ik wel dat het mijn laatste zwangerschap zou zijn.

3 Kindjes was leuk, en genoeg.

Tijdens deze zwangerschap groeide het idee om mijn eigen mama bij de bevalling te vragen. Het leek me geweldig om zo'n wonderlijke gebeurtenis te kunnen meemaken. Laat staan van je eigen kleinkind. Niet zozeer de arbeid, maar juist het moment van de geboorte zou ik dat wel kunnen verdragen dacht ik. Zolang ze maar niet té opvallend aanwezig was, ergens achter mij of zo.   

Dat moest wel lukken. Ik had al 2 bevallingen meegemaakt. Ik besefte maar al te goed dat dit de laatste kans was om meme te vragen of ze dit graag zou willen meemaken. 

Mijn eerste zwangerschap verliep best "normaal'. Geen bijzondere dingen, gewoon natuurlijk bevallen, wél met een knip, maar verder was alles ok.

De tweede was een moeilijkere zwangerschap en een paar keer vals alarm waarbij ik dacht dat "het" begonnen was. Het was stuitligging en ook een stuitbevalling, waarbij ik een halve epidurale had gekregen. Zo zei de dokter het me toch. Om nog goed te kunnen meewerken bij het persen.

Na de (zware) bevalling was het even spannend, want mijn dochter had een lage Aphar score (2/10) die eerste minuten. Gelukkig was dat een kwartiertje later wel weer beter.

Dan kwam die derde zwangerschap.... en dat idee om meme erbij te vragen. Zou ik dat wel doen?

Na een aantal centimeter ontsluiting brengen ze je dan naar boven. We hadden vooraf een aantal afspraken gemaakt. Zelf was ik er niet meer zo mee begaan dat moment, om te weten waar ma was of zo. Ik had dan ook andere dingen te doen.

Toen ging het allemaal heel snel. Ik had plots volledige ontsluiting en persdrang.

Ma was aan het wachten op mijn kamer, op het zesde, en ik was naar boven voor die laatste spannende momenten.

Op het tijdstip dat ma het bericht kreeg om ook naar boven te komen, hoorde ze een mevrouwtje roepen. We waren tenslotte in een kraamkliniek. Dat kan wel eens gebeuren.

Oei oei dacht ze nog. "Als ons Christel dat gaat horen...." 

Onze zoon kwam zo snel dat meme geen tijd meer had om zich van 't zesde naar 't zevende te begeven. Dat mevrouwtje was ikzelf geweest die ze gehoord had, maar waar ze net te laat kwam om erbij te zijn.

Meme heeft het dus nét niet kunnen meemaken.

Mijn eigen verhaal gaf me het besef hoe jammer het kan zijn om net die bijzondere momenten te missen. Of het nu een foto is, of een ervaring om mee te maken, het zijn altijd momenten van verbinding. Het terug kunnen kijken op die momenten zijn zo waardevol.

Het werd mijn bron van inspiratie om het wondermooie van een bevalling voor jou in beeld te brengen en die zalige emotie vast te houden.

Om aanstaande ouders deze momenten te kunnen aanbieden, koos ik ervoor om me te specialiseren in documentaire geboortefotografie.